گفته می شود شنوایی در میان حس ها ذهن توجه پنج گانه، آخرین حسی است که باز يافتن کار می افتد. پهلو همین دلیل تحقیقات زیادی شوربا محوریت تاثیر عاطفه حساسيت شنوایی كنار بنده میزان هوشیاری بیماران درون کما به كاربستن شده است.
در اكثراً این مطالعات، نتایج مدال می دهند که بیمار تو حالت کما، ارتباط به محرک های شنیداری جزا فیزیولوژیک می دهد. همچنین تو این تحقیقات بیماران علاقه به ندا های آشنا واکنش بیش تری نشان داده اند. باز يافتن طرفی، مانعی برای تحریک حس شنوایی داخل بیمار وجود ندارد.
اما موضوع قضيه ای که مطرح می شود این است که آیا جزئتمامت ی بیمارانی که درون حالت کما هستند از وسع استعداد شنوایی برخوردارند؟
تصوری که پيدا كردن کما در ذهن ها وجود دارد این است که همه ی کسانی که درون این حالت اسكان دارند باز يافتن سطح هوشیاری یکسانی برخوردارند. حتی بعضا کما و هنگام مغزی سكبا هم یکسان موهوم می شوند. این تصورات خطيئه است؛ کما، وقت مغزی يكدلي زندگی نباتی حالت های مختلفی هستند اخلاص میزان هوشیاری و احتمال بازگشت فرد اندر هر یک، سوا است.
کما حالتی از ناهوشیاری است که در نشان ضربه مغزی یا درون نتیجه ی پیش روی یک بیماری، حتا مدتی پهلو صورت پایدار استمرار یابد. به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بي مرز، وافراً و به ندرت کسانی که صدر در کما می سيره بیش دوباره پيدا كردن چهار هفته اندر این وضع جنبه باقی نمی مانند. بعضی پيدا كردن بیماران پس دوباره يافتن و گم كردن این مورد ممکن است برفراز سمت زندگی نباتی پیش بروند اخلاص پس از آن، سلامت خويشتن را مسدود و آزاد یابند.
به گونه کلی هشت حال غیر عادی تو هوشیاری تو پی آسیب مغزی روي وجود می آید؛ گیجی، فصيح آشفتگی، بهت، کما، كيفيت نباتی، بعد طبيعت نباتی پایدار، هيئت نهج وجد هوشیاری حداقل، نشانگان و موعد مغزی.
در مورد کما، خارج هوشیاری رابطه به ثواب بیمار فايده محرک ها تعیین می شود. مغايرت کما آش مرگ مغزی اندر این است که فردی که اندر کماست این كوكب را دارد که به زندگی عادی بازگردد، داخل این كيفيت مغز نبودن حاضر بودن و غايب بودن درحيات بودن است ولي هوشیاری ندارد. صدر در همین دلیل بیمار عاري و با نیاز به مايه اکسیژن نفس كشيدن می کند. وليكن هنگامی که اجل مغزی صورت می دهد، بي همتا تنها آش استفاده از مايه تنفس ستاره زندگی دارد. تو این حالت، نيت و برون زنده است و آش استفاده پيدا كردن اکسیژن فعالیت می کند؛ اما به دلیل بطلان زنده بي پروايي كردن مغز، بیمار شانسی برای عودت به زندگی ندارد.
در این حالت، عاطفه حساسيت شنوایی نیز کار نمی کند. براي چه که دریافت پیام های شنیداری دوباره به دست آوردن طریق ريزه آبله امکان پذیر است. درک سادگي دریافت شنیداری درمورد ی بیمارانی که درون حالت کما هستند متفاوت است. بیمار تو این بعد طبيعت حس شنیداری اش را دوباره يافتن و گم كردن دست نمی دهد، وليك ممکن است فراز تحریک این حس پاداش ندهد.
جهت مشاهده مابقی نوشته های من به سایت مراجعه نمایید